Expo ‘My Me’ geeft zeldzame blik in onbekende leefwereld
Bron: GVA
ANTWERPEN -In het kader van het Antwerp Queer Arts Festival kunt u in het Stadsmagazijn tot 12 augustus gaan kijken naar de tentoonstelling My Me, die een zeldzame blik geeft op de grotendeels onbekende leefwereld van mannelijke en transgender sekswerkers, aan de hand van door henzelf genomen foto’s.
Het project is een initiatief van Boysproject (een onderdeel van het Centrum Algemeen Welzijnswerk Antwerpen), een organisatie die deze sekswerkers met raad en daad ondersteunt. Medewerker Nicolas: “Onze werking draait vooral rond seksuele gezondheid, maar men kan bij ons ook terecht met allerlei andere vragen. Zo hebben we elke woensdag een inloopmoment waar ze gewoon een tas koffie en eventueel een babbel aangeboden krijgen. Niets moet. Ook online kunnen ze met ons chatten.”
De vragen zijn heel gevarieerd. “Dat gaat van echte levensvragen tot praktische vragen over gezondheid, werk, huisvesting en papieren. Het is onduidelijk hoeveel mannelijke prostitués en escorts in het Antwerpse actief zijn, maar we krijgen er jaarlijks ongeveer driehonderd over de vloer en dat is het topje van de ijsberg. Meer dan de helft is van buitenlandse origine en die hebben vaak vragen over verblijfsdocumenten en dergelijke.”
Wegwerpcamera
Op de tentoonstelling zien we dan ook foto’s van onder andere Roemenen, Fransen en Marokkanen, waaronder enkele met een echte artistieke waarde. “Daar waren we zelf ook aangenaam door verrast, zeker als je weet dat ze genomen zijn met een – van ons gekregen – wegwerpcamera of een smartphone. Ze zijn er dus echt mee bezig geweest. Maar we wilden die gasten vooral een stem geven en laten zien wat hun eigen beleving is.”
Ook professionele fotografe Liza Van der Stock stelt enkele werken tentoon op My Me, wat zorgt voor een geslaagd geheel.
“Ik ken Boysproject al sinds de eeuwwisseling en nu maak ik zo’n beetje deel uit van hun meubilair,” vertelt Koen (37), een van de deelnemende sekswerkers. “Destijds was ik dakloos en het was zo’n beetje mijn thuis. Ze hielpen me met mijn papieren, deelden condooms uit en hadden een dokter die je onderzocht op soa’s. Allemaal gratis. Je kon er ook een douche nemen en ze hebben me zelfs aan een nieuw gebit geholpen. Ook de morele steun mag je niet onderschatten. Telkens wanneer ik diep zat, hebben zij me weer uit de put geholpen. Daardoor wil ik de stem zijn van wat ik mijn concullega’s noem. Ik schaam me niet voor wat ik doe, iets wat mijn vrienden en familie trouwens perfect weten. Het is een job als een ander, maar je moet natuurlijk een beetje discreet blijven.”
“Seks is niet altijd plezant”
Hij en zijn concullega’s kampen nog steeds met vooroordelen, waaronder onverwachte: “Men vraagt wel eens: “Betaald worden voor seks is toch plezant?”, maar dat is fout. Ik doe met klanten vaak dingen die ik anders niet zou doen.”
Hoe lang denkt hij zijn job nog vol te houden? “Ik ben aan het afbouwen. Inmiddels ben ik al tien jaar met mijn ventje getrouwd en dat maakt het op mentaal vlak nog net iets zwaarder. En tegenwoordig zoeken ze vooral poppemiekes met een gespierde borstkas. Helaas wil mijn lijf niet meer mee.”
En tenslotte over zijn bijdrage aan de expo: “De selectie van de jury was eerst niet mijn favoriet, maar nu begrijp ik hun keuze, want iedereen ziet er iets anders in, op heel wat verschillende niveaus. De foto werd genomen in het Stadspark, waar ik vroeger nog gewerkt heb. Daar werd nog aan ‘carrouselrijden’ gedaan, waar mannelijke escorts hun klanten ontmoetten. Er was toen nog geen internet, het analoge tijdperk zeg maar”, lacht Koen. “Maar het Stadspark is voor mij tegelijk ook gewoon een park, een rustpunt waar je op een bankje je gedachten op een rijtje kan zetten.”
www.queerarts.be, www.boysproject.be